O değil de gerçekten öldük mü kaldık mı ?
Hepinizin bildiği gibi başımızdan bir video klip geçti.. Başımızdan mı geçti, üstümüzden mi anlayamadık. 24 nisanda anlaştığımız gibi arkadaşımız Melissa Yeni geldi. Biraz dinlendikten sonra çekimlere başladık. Benim önceleri çekmiş olduğum ama yayınlamadığım bir video klipten başka bu şekilde bir tecrübem yok. O yüzden zor olacağı belliydi. Maddi sorunlar olsun, tecrübesizlik olsun elbette canımızı yakacaktı biraz ama üstesinden gelecektik.
( Video klipten bir kare - İlk Buluşma )
İlk gün bir adet dış çekim yaptık, bir kaç da iç mekan çekimi, dış çekimde bir parkı kullandık. Bu park klipteki sevgililerin ilk buluştukları yer ve özel noktaları. İç çekimlerde ise eğlenmek için yaptıkları şeyleri konu aldık. Gerek spontane, gerek senaryo dahilinde gelişen bir çok renkli, güzel görüntü ortaya çıktı. Bu arada tecrübesiz olduğumu söylemiştim. Melissa burada benden tecrübeli olduğu için bana yardımcı oldu ve daha rahat davranmama yardım etti. Bu yüzden öncelikle ona hakkını teslim edeyim. Bu video klip için görüştüğüm bir çok arkadaş oldu ama şunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki en doğru kişiyi seçtim. Melissa bu projeyi ne kadar istediğini ve hakettiğini her seferinde gösterdi. Neyse devam edelim, elimizde belli bir program yoktu, sadece kafamda hemen hemen netleştirdiğim ve bir kaç sayfa olarak yazıya döktüğüm bir senaryo vardı. Elbette bizi en sert vuran programsızlık oldu. Tabi bunu da ikinci gün aşacaktık, çünkü burada devreye komşum, iyi kalpli arkadaşım H. Melike TÜRK girdi. Gecenin 3'ünden sabaha kadar ikinci günün programını tartıştık ve bir taslak hazırladık. Sadece bu da değil, hem çekimi kolaylaştıracak, hem de senaryoyu hem basitleştirip, hem derinleştirecek bazı fikirler edindik ve bunları konuştuk.
( Video klipten başka bir kare - İlhan, Melissa'yı ziyaret ediyor )
İkinci gün ise biraz geç başlamamıza rağmen (hazırlık eksikliği, uykusuzluk vs nedenlerle) ilk günden çok daha iyi iş çıkardık. Burada değerli dostum Murat GÜRBÜZ'e hakkını teslim etmem lazım. Sahne hazırlıklarında bizim için koşturdu ve sağ kolumuz oldu. Tabi burada Melike ve Murat'a bir parantez daha açmak isterim, bu arkadaşlar bir anda hem profesyonel hem gündelik hayatımın vazgeçilmez parçaları haline geldiler. Özellikle bu klipteki yardımları olmasa büyük ihtimalle istediğim gibi bir iş ortaya çıkmayacaktı. Neyse ikinci gün dedik, çekimlerin bir kısmı, Melissa'nın sahnelerini Melike'nin evinde çektik, bu karaktere biraz derinlik kazandırdı. Bir kısmını benim evimde ve bir kısmını da dış mekanda çektik. Hatta son sahnede klibi çekmemiz gereken yer dolu olduğu için iki arkadaşı rahatsız edip, kalkmalarını rica etmek zorunda kaldık. Onlardan buradan yine özür diliyorum, anlayışlı ve güzel insanlardı. En son sahnelerde yine yer alan dostum İsmail Hakkı DENİZ her zamanki gibi yakışıklılığıyla klibe renk kattı, yanında Melissa'nın (ve hepimizin) arkadaşı, bize aracı olan Arda vardı, o da zaman zaman olaya dahil oldu. Klipte bir kaç sahnede Arda'nın yeşil vintage askeri ceketini giydim ve bunu söylerken beni çok duyamazsınız ama, cekete resmen aşık oldum. Tabi Arda'yla bazı şakalaşmalarımız sonucu son zamanlarda bana bunu satması için onu ikna ettim. Neyse konudan çok uzaklaşıyorum.
( İşte o ceket ! )
Benim bir kaç yalnız sahnem dışında çekimler bitti ve herkes derin bir nefes aldı. Belki çekimler bu kadar sıkışmasa, belki daha iyi bir program ya da maddiyat olsa her şey çok daha iyi olacaktı ama elimizdeki malzeme buydu ve bunu bence gayet güzel kullandık. İçimize sinen bir iş oldu. Geriye bir kaç tek çekim ve montajlar kaldı. Tek çekimleri, dışarıda kimsenin kalmayacağı bayram gününde çekmeyi düşünüyoruz. Burası bir öğrenci kenti ve haliyle tatillerde dışarısı hayalet kente dönüyor. Bu da klibin bir bölümünde işime yarayabilir.
En güzeli en sona sakla demişler. Hayat arkadaşım.. Öznur bu klibin finansörlüğünü, kameramanlığını, yer yer ışıkçılığını (ışıkçılık??) yaparken, aynı zamanda malzemelerle, dekorlarla da fazlaca meşgul oldu. Projenin en arka planda kalmak isteyen en ön plandaki ismiydi, onun da hakkını vermeden geçemem. Aile-Arkadaşlık ortaklığı ile kimi zaman eğlendiğimiz, kimi zaman gerim gerim gerildiğimiz, ne amatör ne profesyonel, bizi mutlu eden ve sizin de umarım beğeneceğiniz güzel bir projeye imza attık.
( Setten bir kare, solda Öznur, ortada Melike, sağda Melissa )
Tabii ki bize kattıkları, edindiğimiz tecrübeler çok fazla. Dediğim gibi programın, ekibin, iş disiplininin, hazırlığın ve maddiyatın önemini çok iyi kavradık. Bu bizi yapmak istediklerimizi yapmaktan alıkoydu mu ? Belki biraz. Peki bu bizi arkadaşlık olarak nereye getirdi ? Çok, çok daha güzel yerlere. Açıkçası aldığım maddi, manevi destekler, en önemlisi de anında aksiyon alan yakın çevremdeki arkadaşlarım beni fazlasıyla mutlu etti. Beklenmeyen şeyler olmadı mı? Elbette ki oldu. Ancak beklenmeyen şeylerin de, engellerin de her zaman olacağı, herkesin beklediğimiz gibi aksiyon alamayacağı ve her şeyin istediğimiz gibi gitmeyeceği zaten bildiğimiz bir şeydi. Bilmediklerimizi de yolda öğrendik.
( Setin en güzel karesi. Önde Öznur, sağda Melike, ortalarında Murat ve arkasında Melissa )
Projeye finansman sağlayan değerli arkadaşlarım Abdullah ULU, Mesut ÖZER, Barış ÖZER, İsmail EROL'a ve eğer saymayı unuttuğum başka isimler varsa onlara buradan teşekkürlerimi iletiyorum. İnsanın her an yanında olacağını bildiği arkadaşlarının olması gerçekten çok değerli. Umarım iyiliklerini onlara en güzel şekilde geri ödeyebilirim. Ne olursa olsun, güzel şeyler, birlikte ya da ayrı, umalım ki yaşanmaya devam etsin..
Bahsetmeyi unuttuğum güzel insanlar varsa kusuruma bakmasınlar, dalgınım, unutkanım.
Tek çekimlerim ve montaj bittiğinde, cennetten çaldığım bu şarkıyı en güzel şekilde yayınlamak ve bu işin sadece profesyonellerce, profesyonel ekipmanlarla ve bir kamyon dolusu insanla yapılmadığını herkese gösterebilmek dileğiyle..
Sevgilerimle.
İlhan YONDEMİR
Comments